Ναι, το ξέρω. Η φωνή. Είναι πρόβλημα. It takes a while - αλλά μέχρι τότε μπορεί να έχεις παραιτηθεί, και δε μπορώ να κατηγορήσω κανέναν γι αυτό. Αλλά το όραμα των Litugry εδώ είναι τόσο ξεχωριστό, τόσο ρηξικέλευθο και, εντέλει, τόσο αποτελεσματικό (ναι, είναι) που αξίζει τη συνενοχή σου. Δύσκολο να βρεθεί κανείς προετοιμασμένος απέναντι σ' αυτό που γίνεται εδώ. Να, γράφω μπούρδες τόση ώρα και δεν έχω περιγράψει ακόμα το άλμπουμ. Μέγιστες μάστορες του blackgaze, μπόλιασαν το black metal με το mathrock και το shoegaze για να φτιάξουν, το 2011 το άλμπουμ "Aethethica", που συμπτωματικά, ήταν και το - χαλαρά - καλύτερο άλμπουμ εκείνης της χρονιάς. Στο ενδιάμεσο, το θρυλικό πλέον ρυθμικό section των Liturgy αποφάσισε να αποχωρήσει, μόνο και μόνο για να... επιστρέψει δυο χρόνια αργότερα στη μπάντα. Και να προκύψει τούτο εδώ. Με ψηφιακά πειράγματα (κυρίως στη φωνητικά, ενίοτε και στο mix συνολικά), mathrock σκαλώματα με πρωταγωνιστές χάλκινα πνευστά, φιμωμένα blast-beats, ταχύτατο picking και την καθαρή, σχεδόν άχρωμη φωνή του Hunter Hunt-Hendrix να τραγουδά μονότονα τους στίχους, συχνά σε rap ρυθμούς. Total mindfuck, αλλά όταν σε οδηγεί σε μια τέτοια οργασμική έκσταση, ακούγεται τόσο γαμημένα genious.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου