3. Carpenter Brut - EP I & II (Black Bus Records)

Αυτή εδώ ήταν η ανακάλυψη της χρονιάς. Βάλτε στο σέικερ τους Goblin, Giorgio Moroder, John Carpenter, μια τζούρα ιταλικής disco και μπόλικη 8bit-η νοσταλγία και έχετε τους Carpenter Brut - με την προϋπόθεση πως έχετε τσεκάρει στο έπακρο τη δοσολογία. Γιατί τα πάντα εδω μέσα είναι τέλεια. Σοβαρά μιλάω, ούτε μια νότα δεν είναι σε λάθος θέση, ούτε ένα beat δεν είναι εκτός "φάσης", ούτε ένα συναίσθημα απο όλα όσα προκαλεί τούτη εδώ η ιστορία δεν είναι τυχαίο. Το πρωτο ΕΡ βγηκε στα τέλη του 2012, το επόμενο στις αρχές του 2013 αλλά δε διαχωρίζονται. Και δεν τα αποχωρίζεσαι για κανέναν απολύτως λόγο. Απόδειξη: δεν υπάρχει άνθρωπος που να του το έβαλα και να μην έχει φάει επικό κόλλημα. Επικό όμως.

The Devils Blood - "Voodoo Dust" (album: "Come, Reap" - Profound Lore Records, 2008)

Saturday is a mile away.

I still feel his burning flames.

As I walk through death again.

Saturday burns my skin with white.

He marks it "6" with a silver knife.

As I feel his breath again.

I know he loves me.

I know he must.

My life for you.

Voodoo dust.

Drowning only feet from the shore.

Sleeping an endless sleep.

But violently awake, we wait.

We walk the thousand yards he lays for us.

We do his work his will is thus.

Violently awake, we wait.

We know he loves us.

We know he must.

We die for you.

Voodoo dust.

(Μια τραγουδίστρια με φωνή - κρύσταλλο, ήχος που δεν χρειάζεται να λερωθεί και πολύ για να σε ανυψώσει, και μια επιδρομή κιθαριστικών ακροβασιών που σε οδηγεί αυτομάτως στην παραγγελιά άλλης μια μπύρας - και τρίτης, και τέταρτης...)