Έχουν ξεχειλώσει τόσο πολύ τα όρια αυτού που αποκαλούμε Black Metal σήμερα (ας το ξαναγράψουμε: Ο μόνος τομέας της ακραίας μουσικής σήμερα που επιμένει να εξελίσσεται) που ένα τέτοιο άλμπουμ ακούγεται σαν αναχρονισμός: Η παραγωγή είναι εξόχως lo-fi (αν και ο προσεκτικός ακροατής μπορεί να παρακολουθήσει ό,τι συμβαίνει εδώ μέσα) αλλά το ενδιαφέρον έγκειται στις συνθέσεις. Ναι, όλες οι χαρακτηριστικές μινόρε κλίμακες είναι εδώ, όπως και το χαώδες reverb, αλλά οι συνθέσεις είναι πραγματικά εξαιρετικές: Κάθε γέφυρα σε κάθε track οδηγεί ως γέφυρα προς ένα άλλο σύμπαν - πάντοτε όμως νυχτερινό και ερεβώδες. Αυτό το άλμπουμ σε βυθίζει πραγματικά στο γνώριμο αυτό σύμπαν που συναντούσαμε στις πρώτες εκείνες θρυλικές κυκλοφορίες που διαμόρφωσαv το black metal οπως το αγαπήσαμε. Κανείς αφοσιωμένος φίλος του είδους δε θα καταφέρει να αποφύγει την έκσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου