Όχι πως χρειαζόταν να το εξηγήσω από την αρχή, αλλά τούτη εδώ η λίστα δεν αποτελεί κάποιο ευαγγέλιο, ούτε έχει, επιτηδευμένα, μια "διογκωμένη" ματιά. Αυτοί είναι οι δίσκοι που με άγγιξαν περισσότερο φέτος. Και δε ξέρω τι θέση θα είχε στη λίστα το "Skeleton Tree", ένας δίσκος για την απώλεια ενός παιδιού, αν δεν ήμουν πατέρας ο ίδιος. H φάση είναι πως ο Nick Cave θα μπορούσε να περιμένει. Να αφήσει το χρόνο να κυλίσει μέχρι ένα επόμενο άλμπουμ. Μετά το θάνατο του 15χρονου γιου του, σίγουρα δεν ήταν πολλοί εκείνοι που περίμεναν να τον δουν σύντομα στη σκηνή. Μπορούσαμε να περιμένουμε. Να πάρει κάποια χρόνια μακριά μας για να θρηνήσει, να περάσει χρόνο με την οικογένειά του, με τους δικούς του, με την απώλεια. Επέλεξε να μη το κάνει. Και νομίζω πως πρέπει να τον ευχαριστήσουμε γι αυτό. Τούτη η σπαρακτική καταγραφή θλίψης γέννησε το πιο στοιχειωμένο άλμπουμ του. Και απο κει που πάντα αναζητούσε έμπνευση στο θάνατο, τώρα, ως άμεσα "εμπλεκόμενος" παρατηρητής, αφήνει στην άκρη το χιούμορ και την αυθάδεια, σε ένα συνταρακτικό ταξίδι συμφιλίωσης με ό,τι πιο τραγικό μπορεί να συμβεί σ' έναν άνθρωπο. Και πολλά είπα, νομίζω.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Nick Cave. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Nick Cave. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016
Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013
9." (Bad Seed Ltd.)
Μετά τις garage αιχμές του "Dig, Lazarus, Dig!!!" (με τα τρία θαυμαστικά) δε περίμενες κάτι τέτοιο: Τπ τελευταίο πόνημα του Νικολάκη είναι χαμηλόφωνο και άνετα ό,τι πιο τρυφερό έχει ηχογραφήσει στη μέχρι τώρα καριέρα του, ένα λεπτοδουλεμένο άλμπουμ που παίζει με τις αποχρώσεις. Τώρα βέβαια, δε σου πάει να χρησιμοποιήσεις τη λέξη "ωριμότητα" για δίσκο του Cave. Αλλά κάτι τέτοιο δείχνει να συμβαίνει εδώ. Αν και αυτό που ευτυχώς παραμένει, είναι εκείνη η γνώριμη μυρωδιά εξομολόγησης και οινοπνεύματος. Απλά τώρα δε πειράζει και να σου ξεφύγουν ένα - δυο δάκρυα.
Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011
Barry Adamson - "The sweetest embrace" - sung by Nick Cave (album: "Oedipus Schmoedipus" - Mute, 1996)
Our time is done my love
We've laid it all to waste
One thousand moonlit kisses
can't sweeten this bitter taste
My desire for you is endless
and I'll love you 'till we fall
I just don't want you no more
and that's the sweetest embrace of all
To think we can find happiness
hidden in a kiss
Ah, to think we can find happiness
that's the greatest mistake there is
There is nothing left to cling to babe
There is nothing left to soil
I just don't want you no more
and that's the sweetest embrace of all
Ooohhh where did it begin
When all we did was lose
There's nothin' left to win
So lay your weapons down
they serve no purpose in your hands
And if you wanna hold me
then go ahead and hold me
I won't upset your plans
If it's revenge you want
then take it babe
Or you can walk right out the door
I just don't want you anymore
And that's the sweetest embrace of all
Ooohhh where did it begin
When all we did was lose
There's nothin' left to win
It's over babe
And it really is a shame
We are losers you and me babe
In a rigged and crooked game
My desire for you is endless
And I love you most of all
I just don't want you no more
and that's the sweetest embrace of all
(Ένας μακρινός φίλος με ξεκώλιασε σήμερα με μια-δυο απλές κουβέντες.
Και οι σκέψεις άρχισαν να πέφτουν διογκωμένες
σαν χιονόμπαλα σε καρτούν, που πρήζεται κατρακυλώντας.
Ο Barry Adamson το έγραψε, ο Nick Cave τραγουδάει.)
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
23. Grinderman "Grinderman 2"
Απόσταγμα καβλερού τσογλανισμού (έτσι ακριβώς), με την παρέα του Cave να χαβαλεδιάζει fuzz-άροντας αδιακρίτως και τον ίδιο να τραγουδάει πιο άνετος από ποτέ, στα πιο ευχάριστα sessions της ζωής του. Έτσι τουλάχιστον ακούγεται.
Μαλάκα μου, τι video είναι αυτό;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)