26 - Ex Hex "Rips" (Merge Records)

Bam - wham, thank you 'maam. Αυτό το κοριτσίστικο τρίο ξεκινάει με γκολ από τα αποδυτήρια: είναι τόσο καλοκουρδισμένο και λειτουργικό στην εντέλεια το γκαραζιάρικο rock τους, που νομίζω πως ο Joey θα έγνεφε καταφατικά αν ήταν ακόμη ανάμεσα μας. Ομολογουμένως, υπάρχει ένα κάποιο hype γύρω από το όνομα τους (βοήθησε και η κυκλοφορία του δίσκου μέσα στο καλοκαίρι - η εποχή "σηκώνει" αυτά τα ακούσματα), αλλά θα ήταν ψέμα αν σας έλεγα πως μπορώ να βάλω το Rips να παίζει και μετά να παριστάνω τον άνετο.

27 - Simple Minds "Big Music" (Caroline)

Αυτό πάλι ήταν από τα απρόοπτα. Είχες συνηθίσει τις παλιές δόξες των 80s να αναμασούν τα παλιά τους χιτάκια: Μη κοροϊδευόμαστε, ουσιαστικά τα σερβίριζαν με διαφορετικό όνομα, αλλάζοντας μια - δυο συγχορδίες, και αυτομάτως οι γραφιάδες του διαδικτύου μιλούσαν για γοητείες του retro και άλλα φαιδρά. Και έρχονται τούτοι εδώ οι ανανεωμένοι σκωτσέζοι εν έτη 2014 να συνθέσουν (όπως λέει και ο τίτλος) "Μεγάλη" pop, μουσική δηλαδή φτιαγμένη να ακουστεί τόσο σε dancefloors όσο και σε στάδια, καθώς διαθέτει την απαιτούμενη χορευτική ευκαμψία αλλά και αυτή την rock αναγκαιότητα, που σε κάνει να υποχρεώνει να πατάς νευρωτικά το repeat, ακούγοντας κάθε κομμάτι και μια δεύτερη φορα. Το ξαναλέω: μεγάλη έκπληξη τούτο εδώ.

(The mighty) Sieben - "Born from the ashes" (album: "Each Divine Spark" - Dark Vinyl / Matt Howden, 2014)

Είναι σίγουρα μέσα στα κορυφαία άλμπουμ που άκουσα φέτος, ένας τυπος, ο Matt Howden, που σκαρώνει ήχους απίστευτους με το βιολί του, πότε με δοξαριές, πότε με γρατζουνιές, πότε χτυπώντας το. Αυτό το μεσαιωνικό ambient που στήνει, στο οποίο ενίοτε προσθέτει και ένα beat χωματένιο που σε διακτινίζει, δεν φλερτάρει ούτε τοσο δα με το κιτς (όπως συμβαίνει με το 99.9999 αυτού του ιδιώματος) και βρίσκει αμέσως τον αγωγό με το 'τώρα' μέσα σου. Διαμάντι, διαμάντι. Στίχους δε βρήκα. Δε πειράζει.