Ένα ambient διαμάντι που πέρασε στο ντούκου. Διαμάντι, πρώτα απ' όλα για τη ματιά του: Η Fatima Al Qadiri ξεκινά από μια καταγγελτική διάθεση (το άλμπουμ ξεκινά με ασύρματες συνομιλίες αστυνομικών που βρίσκονται εν μέσω μιας απροσδιόριστης συμπλοκής) την οποία όμως και εξετάζει από το βλέμμα ενός διαπλανητικού παρατηρητή. Έτσι, ζητήματα όπως αυτό της βάρβαρης καταστολής αλλά και της συνεχούς καταπίεσης των περιθωριοποιημένων ομάδων, εγγράφονται ως φάλτσες νότες μιας συνθετικής αντήχησης (βοηθά και η παραγωγή) που μας κρατά σε νοητή απόσταση από την όποια δράση. Και οι υπέροχες μελωδίες παραπέμπουν στις πιο μινιμαλιστικές στιγμές του ιδιώματος - δίχως να αποκλείουν όμως το Δέος. Χωρίς πλάκα, οι οπαδοί του Dauði Baldrs ας το ακούσουν προσεκτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου