Από τη φύση τους, οι LSP θα ακούγονται πάντα σαν ένα ευφάνταστο side project και αυτό, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μοιάζει να είναι και η "ευλογία" τους. Είναι ο δεύτερος δίσκος τους - εκεί όπου ένα συγκρότημα που έχει ξεκινήσει δυναμικά, συνήθως τα σκατώνει. Οι Last Shadow Puppets πάλι, όχι μόνο δεν τα σκάτωσαν, αλλά εστίασαν στις αναφορές εκείνες που διαπερνούσαν το κοινό τους εξ αρχής. Εδώ λοιπόν οι Beatles, εδώ και ο John Barry η σκιά του οποίου πλανιέται πάνω από τις ενορχηστρώσεις, εδώ και οι πιο μελαγχολικές στιγμές των Arctic Monkeys αλλά και αυτό το tongue-in-cheek στοιχείο που, τι να κάνουμε, δε μεταφράζεται στα ελληνικά, κυρίως επειδή είναι τόσο ανελέητα βρετανικό. Όταν δε "μαρσάρουν" (όπως στο κομμάτι από κάτω), το πάρτι αγγίζει διονυσιακά επίπεδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου