6. Queens of the Stone Age "...Like Clockwork" (Matador)

Josh Homme: ο άνθρωπος - φαινόμενο. Ας μη γελιόμαστε, δε πρόκειται για reunion, δικό του παιδί είναι αυτό εδώ το άλμπουμ, το πρώτο μετά από έξι χρόνια απουσίας του ονόματος από τη πιάτσα. Και το πρώτο που καταπιάνεται με τέτοια αφοσίωση με τον έρωτα και το θάνατο - από το εξώφυλλο ακόμα. Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως αυτός ο ήχος θα μπορούσε να είναι τόσο πολυδιάστατος, τόσο τεχνικά όσο και συναισθηματικά. Πίσω από το γιγαντιαίο groove, όλα φαντάζουν εύθραυστα και τόσο κοντά μας. Μακάρι να αποτελέσει κάποιου είδους αφετηρία για τη σκηνή που ο ίδιος ξεκίνησε, αλλά και να μη γίνει αυτό, το "...Like Clockwork" αρκεί για να γεμίζει τα κενά. Είναι ΤΟΣΟ καλό. 

11. Alice in Chains "The Devil Put Dinosaurs Here" (Capitol)

Είναι δυνατόν να μην το βλέπω σε καμία λίστα; Τόσο απαρατήρητο πέρασε; Ξέρετε πολλές μπάντες που να έκαναν τόσο δημιουργικό comeback μετά το θάνατο του τραγουδιστή και frontman τους; Γιατί μονάχα με αυτό των Ac/Dc μπορεί να συγκριθεί. Και οι συγκρίσεις σταματούν εδώ. Γιατί μπορεί, ανά φάσεις, οι ταχύτητες να παίρνουν λίγο τα πάνω τους, αλλά θηριώδη tracks σαν το παρακάτω βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Make no mistake, το "The Devil Put Dinosaurs Here" είναι ένας υπέροχος δίσκος., Και η κιθάρα του Cantrell ακούγεται πιο βρώμικη από ποτέ. 

Fuzz "What's in my head" (album: "Fuzz" - In the red, 2013)

What’s in my head 

It’s where we bled 

I came I saw 

What’s In My Head 

What’s In My Head 

Through the windows 

I see it turning red 

And now we're dead 

And now we're (shhh...)

You came, you saw 

What’s In My Head 

What’s In My Head 

Through the windows 

I see it turning red 

(Ο τρελός γκαραζιέρης Ty Segall, αυτος που βγάζει 2846524578245 δίσκους το μήνα ντε, έμπλεξε με τουτους εδώ και πίσω από τα τύμπανα, κοπανά και τραγουδά σε pro-Hendrix φόρμες. Άλλος δίσκος που έσκισε φέτος)

The Devils Blood - "Voodoo Dust" (album: "Come, Reap" - Profound Lore Records, 2008)

Saturday is a mile away.

I still feel his burning flames.

As I walk through death again.

Saturday burns my skin with white.

He marks it "6" with a silver knife.

As I feel his breath again.

I know he loves me.

I know he must.

My life for you.

Voodoo dust.

Drowning only feet from the shore.

Sleeping an endless sleep.

But violently awake, we wait.

We walk the thousand yards he lays for us.

We do his work his will is thus.

Violently awake, we wait.

We know he loves us.

We know he must.

We die for you.

Voodoo dust.

(Μια τραγουδίστρια με φωνή - κρύσταλλο, ήχος που δεν χρειάζεται να λερωθεί και πολύ για να σε ανυψώσει, και μια επιδρομή κιθαριστικών ακροβασιών που σε οδηγεί αυτομάτως στην παραγγελιά άλλης μια μπύρας - και τρίτης, και τέταρτης...)

Alice Cooper "I love the dead" - (album: "Billion dollar babies" - Warner, 1973)

I love the dead

before they're cold

Their blueing flesh

for me to hold

Cadaver eyes

upon me see

nothing

I love the dead

before they rise

No farewells,

no goodbyes

I never even knew your now rotting face

While friends and lovers mourn your silly grave

I have other uses for you, darling

I love the dead

I love the dead

I love the dead so

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

I love the dead

before they're cold

Their blueing flesh

for me to hold

Cadaver eyes

upon me see

nothing.

(Γνώρισα τον Άλις Κούπερ μέσα από ένα επεισόδιο του Muppet Show, στο δημοτικό. Μετά απ' αυτό, βρήκα στο video-club της γειτονιάς μου την ταινία "Welcome to my nightmare" που, ναι, είχε κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες και, εν συνεχεία, σε VHS. Επρόκειτο για την κινηματογράφιση μιας συναυλίας του από εκείνη την περιοδεία. Στο γυμνάσιο ήμουν λίγο freak σε πολλά, αλλά και σ' αυτό: ήμουν fan ενός τύπου που κανείς δεν ήξερε. ΜΕΤΑ όμως, το Poison έγινε τεράστιο σουξέ και ξαφνικά όλοι στην τάξη τον ανακάλυψαν. Ήταν πολύ νωρίς για να νιώσω ΤΟΣΟ παράξενα.)

Manilla Road "She's fading" (album: "The circus maximus" - Black Dragon, 1992)

A painting of a young girl sleeping, framed in silver

While all her life is time

Winter is failing dignity... she draws the shade

And lying to her grace

Thinks she feels security... Where nothing dies

She speaks in soft filter smiles

Tastes the rain of memories water... can't heal her pain

She stares into a mirrors cracked and broken lines

A little girl waves goodbye

She's fading as her hour glass runs out

So sorry for the pain

Still waiting for a girl from the magazines

A torn and yellowed page

In her darkened room she cries

For faces, now shining halos

Can't believe what time has done for her

Can't stop thinking through the frame

She's fading as her hour glass runs out

So sorry for the pain

While all her life is time

Winter finds a place for her, and draws the shade

(Οι οπαδοί των Manilla δεν έχουν ακούσει αυτό το δίσκο επειδή...

έχει καλή παραγωγή και δυο νέα μέλη. Πάντοτε θλιβερή η στενοκεφαλιά αυτής της κάστας.

Κοντινή κατηγορία με τα δυο προηγούμενα: κομμάτια που θα προτιμούσες

να μην τα είχες αφιερώσει εσύ)

Queens of the stone age "I never came" (album: "Lullabies to Paralyze" - Interscope, 2005)

When you say it's dead and gone
Yes, I know you're wrong

Cut and slash, sharpest knife
It won't die

Poison cup, drank it up
It won't die

No fire, no gun, no rope, no stone
It won't die

Why you gotta shove it in my face
As if you put me in my place
Cause I don't care
If you or me is wrong or right
Ain't gonna spend another night,
In your bed
...In your bed

Laws of man, are just pretend
They ain't mine

Love so good, love so bad
It won't die

Some talk too long, they know it all
I just smile and move on

Words ain't free, like you and me
I don't mind
...I don't mind.

Why'd you have to be so mean and cruel,
The dogs are loose i'm on to you
You ball and
Chained together from the dawn to dusk,
Can't call it leavin, cause it's just

I never came
I never came
I never came
I never came
I never came
I never came

I never came

(Ευχαριστώ Πάνο. Γενικώς, ευχαριστώ για εκείνη τη νύχτα.
Περισσότερο απ' όσο φαντάζεσαι.)

Jamais Seul - Le grand retour de Johnny Hallyday. Yeah.

Οι αδυναμίες είναι αδυναμίες. Ο Johnny Hallyday είναι μία από τις λίγες που αγνοούν τα όρια μου. Πέρσι κόντεψε να πεθάνει. Ένα μήνα σε κώμα, με σώμα καταπονημένο από τις καταχρήσεις, την αφόρητη εξάντληση μιας τουρνέ που τον βρήκε να κάνει επέμβαση καρκίνου του προστάτη και να σπάει τη λεκάνη του - αυτά τα δυο τελευταία μέσα στο δίμηνο διάλειμμα της Tour 66 που υποτίθεται πως θα ήταν το μεγάλο του "αντίο". Δεν διέκοψε όμως την τουρνέ, και ως εκ τούτου, κατέρρευσε. Ο άνθρωπος δηλαδή ήθελε να πεθάνει στη σκηνή, ήθελε να πεθάνει επάνω στο χειροκρότημα και όχι στο χειρουργικό κρεββάτι, και κανείς μας δεν είχε καταλάβει πόσο τελεσίδικος ήταν ο αποχαιρετισμός που σκόπευε να μας αποτίνει. To τελευταίο σκέλος της περιοδείας ακυρώνεται, το εισιτήριο για τη Lyon μου μένει στο χέρι. Θα ήταν η πρώτη φορά που θα τον έβλεπα. Το μόνο που σκέφτομαι όμως είναι αν θα τη γλυτώσει, όχι αν θα ξανατραγουδήσει.

Τέλος πάντων, την γλύτωσε.

Και κάτι πρέπει να "γύρισε" μέσα στο κεφάλι του. Μέσα σε μια νύχτα, πέταξε στα σκουπίδια το image του υπερανθρώπου, τα λαμέ κοστούμια, τις πληθωρικές ενορχηστρώσεις, τα φλερτ με την σύγχρονη pop, τις γυαλιστερές παραγωγές.

Προχθές, βγήκε ένα άλμπουμ.

Το Jamais Seul είναι η επιστροφή ενός ανθρώπου που αποφασίζει να βάλει στην άκρη της μόδας τον ευχάριστο βιασμό για να παίξει αυτό που γουστάρει και μόνον αυτό. Ο Hallyday μπαίνει στην άκρη, ο Johnny κυριαρχεί (υπάρχει άραγε μεγαλύτερη νίκη απ' αυτήν επί του εαυτού σου;) και κυκλοφορεί ένα αφτιασίδωτο, σκληρό, "παλιομοδίτικο" blues / rock άλμπουμ, ηχογραφημένο live στο studio, με ένα μάτσο παιδαρέλια που επιστρέφουν στις ρίζες της μουσικής που αγάπησε όσο λίγοι.

Το πρώτο κομμάτι, το Paul et Mick ξεκινά από μια φοβερή ιδέα: την απόδοση της ying / yang σχέσης του McCartney και του Jagger όπως αυτή "διαβάζεται" στο ευαγγέλιο του rock'n'roll. Όπως αρκετά στο άλμπουμ, είναι ένα από τα καλύτερα που ηχογράφησε ποτέ.
Και σκέτος δυναμίτης!

Lynyrd Skynyrd - "Was I right or Wrong?" - (album: "First And... Last." - Atlantic, 1978)

Like a restless leaf, in the autumn breeze
Once I was a tumblin’ weed
Like a rollin’ stone, cold and all alone
Living for the day my train would come
Never cared for school or any golden rules
Papa used to always say I was a useless fool
So I left my home to show ’em they was wrong
And headed out on the road singing my song
Then one sunny day, the man, he looked my way
And everything that I dreamed of, it was real
Money, girls and cars, and big long cigars
And I caught the first plane home so papa would see

When I went home to show ’em they was wrong
All that I found was two tombstones
Somebody tell me please was I right or wrong
Oh, such a sad song
First I got lost, then I got found
But the ones that I love are in the ground
Papa I only wish you could see me now
Take a listen papa

Whoo, I learnt how to play my guitar
Gonna be a superstar

Play one for momma now

First I got lost, then I got found
The ones I love are in the ground
Won’t you tell me please was I right or wrong

If there’s any way you can hear what I say
Papa, I never meant to do you wrong
All the money, girls and cars and all the world’s long cigars
Papa, I just want you to know they couldn’t take your place

When I went home to show ’em they was wrong
All that I found was two tombstones
Somebody tell me please was I right or wrong
Oh, such a sad song
First I got lost, then I got found
But the ones that I love are in the ground
Somebody tell me please was I right or wrong

Johnny Hallyday - "Je n'ai besoin de personne" (album: "Rivière... ouvre ton lit", Phillips, 1969)

Non pas les yeux d'une fille

Jamais la voix d'un ami

Non pas de soleil qui brille

Je veux jouer avec ma vie

Je n'ai besoin de personne

De personne, non, pour m'aider, non

Je n'ai besoin de personne

De personne, non, pour m'aider, non

Non pas de situation

Jamais je ne serai vieux

Non pas de transformation

Je veux jouer avec le feu

Je n'ai besoin de personne

De personne, non, pour m'aider

Je n'ai besoin de personne

De personne, non, pour m'aider, non

Je peux brûler les églises

Je peux éclater de rire

Je peux pleurer si je veux

Jamais penser à quelqu'un

Je n'ai besoin de personne

De personne, non, pour m'aider

Je n'ai besoin de personne

De personne, non, pour m'aider, non

Je n'ai besoin de personne

De personne, non, pour m'aider

Je n'ai besoin de personne

De personne, non, pour m'aider

(Το 1966 ο Hallyday βρίσκεται στα τελευταία στάδια της κατάθλιψης. Κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, τον σώζουν την τελευταία στιγμή. Αφήνει την Sylvie Vartan και το νεογέννητο γιο τους στο Παρίσι και ταξιδεύει για Λονδίνο, αναζητώντας καινούργιο ήχο - and probably, the meaning of it all. Εκεί, πέφτει πάνω σ' έναν Αμερικανό κιθαρίστα που αναζητά μια ευκαιρία. Ο νεαρός λέγεται Jimmy Hendrix. Ο Hallyday ακούει το demo του, παθαίνει πλακάρα και, λίγους μήνες μετά, οι Jimmy Hendrix Experience δίνουν τις πρώτες τους συναυλίες, ως support band του Γάλλου ροκ σταρ. Ο Johhny θέλει να αγκαζάρει τον Hendrix για προσωπικό του κιθαρίστα, αυτός όμως έχει τα δικά του σχέδια, και προτείνει έναν άλλο, άνεργο μουσικό που επίσης αναζητά μια ευκαιρία. Έτσι, ο Hallyday (που έχει πλέον συμπεριλάβει μια γαλλική βερσιόν του "Hey Joe" στο playlist του) γνωρίζει τον Jimmy Page και μαζί συνθέτουν και ηχογραφούν ένα single ονόματι Psychedelic. Η γοητεία που ασκεί στον Johnny αυτός ο νέος, σκληρός, ζωντανός ήχος τον οδηγεί στην ηχογράφηση ενός ολόκληρου άλμπουμ σε αυτό το στυλ. Αποφασίζει να μαζέψει τους καλύτερους: Mick Jones, Jimmy Page, Peter Frampton (μαζί με τους Small Faces!), Big Jim Sullivan και Bobby Graham συνθέτουν ένα τρελό line-up. O δίσκος τιτλοφορείται "Rivière... ouvre ton lit", είναι μακράν ο, μέχρι τότε, καλύτερος του Hallyday, κυκλοφορεί το 1969, σημειώνει τρελές πωλήσεις, ο Johnny θα κυκλοφορήσει άλλα δυο άλμπουμ σ'αυτό το στιλ και ο Page θα ηχογραφήσει βιαστικά κάποια μέρη για το ένα εξ αυτών ("Vie", 1970) για να μαζέψει το μερτικό του και να φορμάρει τους Led Zeppelin.)