18 - Ryan Adams "1984" (PAX AM)

Τι τον έπιασε πάλι τούτον εδώ; Ήθελε λέει να βγάλει ένα tribute στους Husker Du. Έτσι συνέθεσε δέκα δυναμίτες παίζοντας μόνος του όλα τα όργανα – και το πέτυχε σε τέτοιο βαθμό που προτίμησα να βάλω το δικό του άλμπουμ στη λίστα, παρά το φετινό του Bob Mould. Και τι λέω, ούτε καν άλμπουμ δεν είναι: τα κομμάτια που συντελούν το «1984» δε κάνουν ούτε ένα τέταρτο. Απλά, αν το βάλεις, θα το παίξεις ξανά και ξανά – τόσο κολλητικό είναι το μελωδικό και pop ευαισθησίας κιθαριστικό του ντελίριο. Μερικά tracks όπως το «What if you were wrong» ακούγονται σαν Springsteen στα πρώιμα, καλύτερα του – απλά παιγμένα στη τριπλάσια ταχύτητα. Μαθαίνω από διάφορες πηγές πως είναι μεγάλο κωλόπαιδο. Ακούγεται.

14. Oblivians - "Desperation" (In the Red)

Δεν είναι πιτσιρικάδες πια, αλλά ανάθεμα με αν αυτό ακούγεται! Δεκαπέντε χρόνια είχαν να βγάλουν δίσκο αυτοί οι γκαραζοβρωμιάρηδες, αλλά τέτοια επιστροφή δεν την περίμενε ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός της μπάντας ή του ιδιώματος. Ο δίσκος τρέχει με ιλλιγγιώδη ταχύτητα, η μια κομματάρα διαδέχεται την άλλη και, οκ, πόσο όμορφα ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ρε γαμώτο. Α, και extra kudos για το lo-fi κλείσιμο ματιού στο φινάλε.

12. Dum Dum Girls "I willl be"

Είναι η παραγωγή που κάνει τους κατά βάση garage ήχους τους να ακούγονται τόσο φρέσκιοι και δυναμικοί; Είναι τα - πάντα θλιμμένα - διπλά φωνητικά που "σπάνε" τον φαινομενικά άκαμπτο punk-ίζον σκελετό; Είναι η καβλερόφατσα της Dee-Dee; Χαρμάνι από Ramones, Ronettes και Sonny & Cher, το I Will Be με γράπωσε απ'το λαιμό. Και η διασκευή του Baby Don't Go, η καλύτερη για φέτος.

30. J.C. Satan "Sick Of Love"

Το ψυχεδελικό garage-punk των γαλλο-ιταλών J.C. (δηλαδή Jean-Claude) Satan, υστερικό και εθιστικό με το πρώτο άκουσμα, έσβησε κάθε παρόμοια ρετρό απόπειρα φέτος και έτρεξε την απόσταση από τους Monkeys μέχρι τους Pixies με τρελή φόρα. Γαμάτη παραγωγή, με άποψη, και ανελέητο groove.

The Heavy - "Oh No Not You Again!" (album: "The House That Dirt Built" - Ninja Tune, 2009)

She won't leave me alone

And she always in my home

Playing in my head

Messing with my pheromones.

Cause I know she want an evil man

To dance with her evil plans

But I pray that she hears me when I say:

Oh no not you again

She gonna break my heart

And leave me for dead

Throw me in the fire

And spit on what's left

Cause she said she want a pretty man,

But I ain't no pretty man

So I praying that she hears me when I say:

Oh no not you again!

Hey baby wanna play?

Oo baby what you say?

Baby, baby wanna play?

Ooo baby what you say?

Why can't you hear me when I say:

Oh no not you again?

Why can't you hear me when I say

Why can't you hear me when I say

Why can't you hear me when I say

Oh no not you again!

(Από το δεύτερο τους άλμπουμ. Soul, funk, garage, punk, stiched together σε μια κάργα ενεργειακή και ενίοτε άκρως αισθησιακή υστερία. Όλα αυτά, οι βρετανοί The Heavy που αν δεν τους είδατε το περασμένο Σάββατο στο Κύτταρο χάσατε τρελή συναυλιάρα. Για τον Kelvin Swaby, το μπάσταρδο τέκνο του Τζέιμς Μπράουν και του Μπρους Λι, δεν έχω λόγια. Κατεβάστε τα άλμπουμ, το κομματι που έχω ανεβάσει δεν αγγίζει ούτε στο ελάχιστο την πολυμορφία της μπάντας)

Fear - "Camarillo" (album: "The Album" - Slash, 1982)

First I fell down and then I got shot up again

First I fell down and then I got shot up again

First I fell down and then I got shot up again

First I fell down and then I got shot up again

Sanitarium. Electro-shockium.

Disciplenary correctional surgery.

We're not mellow

We're not mellow

We're not mellow

Gimme (the shot)!

First I fell down and then I got shot up again

First I fell down and then I got shot up again

First I fell down and then I got shot up again

And we just love it here cos it's just so therapeutic.

(Fear, η σημαντικότερη αμερικάνικη punk μπάντα μετά τους Dead Kennedys. Σε ιστορικό επίπεδο δηλαδή, γιατί μουσικά δεν τους ξεπέρασε ποτέ κανείς. Το hit-άκι τους ήταν το I Love Livin' In The City, αλλά αυτό εδώ το track από το συγκλονιστικό ντεμπούτο τους είναι σκέτο διαμάντι. Δίχως ρεφρεν, ξέφρενο, με αλλαγές, κοψίματα, σόλο (και δισολιές), γέφυρες, γυρίσματα, όλο πλήρες και ολοκληρωμένο, μόλις μέσα σε... ένα γαμημένο λεπτό. Δεν διδάσκεται αυτή η οικονομία. A, και για το τι σημαίνει Camarillo, κλικάρετε ΕΔΩ. Και αν μπορέσετε, δείτε οπωσδήποτε το The Decline Of Western Civilization της Πηνελόπης Σφύρις, εκρηκτικό ντοκιμαντέρ για την αμερικάνικη punk σκηνή που κλείνει με μια κατακλυσμιαία εμφάνιση τους.)