"Βαθιά η ρίζα του κακού": Από αβλεψία ξέχασα να τους προσθέσω στη περσινή λίστα, αλλά δουλεύουν ασταμάτητα και όχι μόνον αυτό, εξελίσσουν κιόλας διαρκώς τον ήχο τους, που ξεκινά από δυο, φαινομενικά αταίριαστες αφετηρίες: Το νορβηγικό (κυρίως) black metal και το ψυχεδελικό ροκ, όπως αυτό άνθησε στα τέλη των 60s. Στο τρίτο δίσκο τους τώρα, οι κιθάρες έρχονται λίγο πιο πάνω στη μίξη, παραμένουν όμως χαρακτηριστικά ευδιάκριτες (το χέρι στο distortion είναι σταθερά ελαφρύ) με τις παρεμβάσεις των πλήκτρων (με κύριο πρωταγωνιστή το hammond) να ρίχνουν το βλέμμα στο παρελθόν. Τι επιβιώνει λοιπόν από το black metal; Μα η χαιρεκακία του, όπως αυτή συναντάται σε άμεσα αναγνωρίσιμες συγχορδίες που σίγουρα θα χάριζαν στον Fenriz μερικά χαμόγελα. Δώστε βάση στο εναρκτήριο "I mean you harm" για μια πρώτη επαφή - το βινύλιο μόλις κυκλοφόρησε, μαθαίνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου