Bathory - "Lake of fire" (album: "Destroyed of worlds" - Black Mark, 2001)

Twinkle bright Aldebaran, the star of solitude

Somewhere there is a lake of fire, pity all the fools

Sorry are the desolate, the unfree and obedient

For this is not the spring of love, it is the winter of discontent

Standing at the shore of Lake Of Fire

Standing at the shore of Lake Of Fire
Standing at the shore of Lake Of Fire

Standing at the shore of Lake Of Fire

Blood mooney, for thirty pieces of silver

You shall buy yourself the time

The quivering meat conception, deflorate the virgin fair

Succumb to your own passion, receive the garland made from angel's hair

Crown yourself, the thorns will cut you, bleed your majesty

But by dawn it will all satisfy no more, dethroned you weep

Dumped along the shore of Lake Of Fire

Dumped along the shore of Lake Of Fire

Dumped along the shore of Lake Of Fire

Dumped along the shore of Lake Of Fire

So you've been left in chains to rot away in your own stinking rest

You'll hang till death in your own entrails

What you're gonna do
peasants with nukes

For death you'll see, shall make us free

(Μια υ-π-έ-ρ-ο-χ-η, ματζόρε μελωδία, κιθαριστικά patterns που, δώστε λίγη προσοχή, δεν σταματούν ποτέ,  διπλά φωνητικά beatl-ικής προέλευσης - o Quorthon ήταν τρελός fan - και υμνικές ...Bathor-ιακές γέφυρες που τραγουδούν στίχους παράξενα ποιητικούς και υπογείως αντιπολεμικούς: αυτό είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του συγχωρεμένου που, τουλάχιστον, πρόλαβε να δει με τα μάτια του πόσο άλλαξε αυτή τη μουσική κι εμάς που τον αγαπήσαμε. Για σένα, Quorthon. Μεγάλη τιμή που σε γνώρισα.) 

Johnny Hallyday "Poeme sur la 7eme" - (album: "Vie" - Phillips, 1970)

Qui a couru sur cette plage ?

Elle a dû être très belle

Est-ce que son sable était blanc ?

Est-ce qu'il y avait des fleurs jaunes

Dans le creux de chaque dune ?

J'aurais bien aimé toucher du sable

Une seule fois entre mes doigts

Qui a nagé dans cette rivière ?

Vous prétendez qu'elle était fraîche

Et descendait de la montagne ?

Est-ce qu'il y avait des galets

Dans le creux de chaque cascade ?

J'aurais aimé plonger mon corps

Une seule fois dans une rivière

Dites, ne me racontez pas d'histoires !

Montrez-moi des photos pour voir

Si tout cela a vraiment existé

Vous m'affirmez

Qu'il y avait du sable

Et de l'herbe

Et des fleurs

Et de l'eau

Et des pierres

Et des arbres

Et des oiseaux ?

Allons, ne vous moquez pas de moi !

Qui a marché dans ce chemin ?

Vous dites qu'il menait à une maison

Et qu'il y avait des enfants qui jouaient autour ?

Vous êtes sûrs que la photo n'est pas truquée ?

Vous pouvez m'assurer que cela a vraiment existé ?

Dites-moi, allons, ne me racontez plus d'histoires !

J'ai besoin de toucher et de voir pour y croire

Vraiment, c'est vrai !

Le sable était blanc ?

Vraiment, c'est vrai !

Il y avait des enfants

Des rivières

Des chemins

Des cailloux

Des maisons ?

C'est vrai ?

Ça a vraiment existé ?

Ça a vraiment existé, vraiment?

(Από το δίδυμο "Riviere Ouvre ton Lit" & "Vie" που έγραψε με Mick Jones, Jimmy Page -συμπεριλαμβάνοντας και όλους τους Small Faces στην περίπτωση του πρώτου δίσκου - ένα από τα πιο παράξενα κομμάτια ολόκληρης της καριέρας του. Η απαγγελία ενός ποιήματος δηλαδή, πάνω στην Εβδόμη του Μπετόβεν. Οι σινεφίλ θα θυμούνται πως η ίδια Συμφωνία είναι που ντύνει τα τελευταία λεπτά του Μη Αναστρέψιμος. Δεν έχω τη δύναμη να μεταφράσω τους στίχους, και μόνο που τους ακούω κάνουν ζημιά, πόσο μάλλον να τους γράψω, οπότε αν κάνει τον κόπο κάποιος καλοθελητής, ας το ανεβάσει στα comments.)

Lou Reed "Magic and loss" - (album: "Magic and loss" - Sire, 1992)

When you pass through the fire

you pass through humble

You pass through a maze of self doubt

When you pass through humble

the lights can blind you

Some people never figure that out

You pass through arrogance you pass through hurt

You pass through an ever present past

and it's best not to wait for luck to save you

Pass through the fire to the light

Pass through the fire to the light

Pass through the fire to the light

It's best not to wait for luck to save you

Pass through the fire to the light

As you pass through the fire

your right hand waving

there are things you have to throw out

That caustic dread inside your head

will never help you out

You have to be very strong

'cause you'll start from zero

over and over again

And as the smoke clears

there's an all consuming fire

lying straight ahead

Lying straight ahead

Lying straight ahead

And as the smoke clears

there's an all consuming fire

lying straight ahead

They say no one person can do it all

but you want to in your head

But you can't be Shakespear

and you can't be Joyce

so what is left instead

You're stuck with yourself

and a rage that can hurt you

You have to start at the beginning again

And just this moment

This wonderful fire started up again

When you pass through humble

when you pass through sickly

When you pass through

I'm better than you all

When you pass through

anger and self deprecation

and have the strength to acknowledge it all

When the past makes you laugh

and you can savor the magic

that let you survive your own war

You find that that fire is passion

and there's a door up ahead not a wall

As you pass through fire as you pass through fire

trying to remember its name

When you pass through fire licking at your lips

you cannot remain the same

And if the building' burning

move towards that door

but don't put the flames out

There's a bit of magic in everything

and then some loss to even things out

Some loss to even things out

Some loss to even things out

There's a bit of magic in everything

and then some loss to even things out

(ασχολίαστο...)

Laurie Anderson - "Born never asked" (album: "Big science" - Vertigo, 1982)

It was a large room.
Full of people.
All kinds.
And they had all arrived at the same buidling at more or less the same time.
And they were all free.
And they were all asking themselves the same question:
What is behind that curtain?
You were born.
And so you're free.
So happy birthday.

(Από το φοβερό Big Science. Το O Superman είναι το χιτάκι εδώ,
αλλά κι αυτό είναι υπέροχη κινούμενη άμμος.
Ένα καινούργιο παιχνιδάκι: Ν'ακούω τα τραγούδια που σε φαντάζομαι ν'ακούς.)

Ulver - "Vowels" (album: "A quick fix of melancholy", Jester, 2003)

loveless vessels
we vow
solo love
we see
love solve loss
else we see
love sow woe
selves we woo
we lose
losses we levee
we owe
we sell
loose vows
so we love
less well
so low
so level
wolves evolve

(Ambient με κορύφωση εξ ουρανού από την σημαντικότερη μπάντα των 90s. Το "κλου" στους υπέροχους στίχους είναι ότι τα γράμματα που χρησιμοποιούνται είναι μόνο όσα υπάρχουν στον τίτλο - εξ ου και κάποιες γραμματικές/ορθογραφικές αυθαιρεσίες. Που όμως ενισχύουν το νόημα τους με τρόπο ειρωνικό, σαρκοβόρο - η αριστερή πλευρά μοιάζει να καθρεπτίζετσι στην δεξιά, αλλά not quite... Ακούγεται καλύτερα σε βινύλιο επίσης - don't they all?)

2. Gil Scott-Heron “I’m new here”

16 χρόνια εκτός. Ο "μαύρος" Bob Dylan, όπως τον έλεγαν τότε. Τις κλειστές του είχε. Δεν ήθελε να δει άνθρωπο. Και βγήκε από τη "σπηλιά" για να εκδώσει τούτο εδώ. Από τις πρώτες νότες, ο πατέρας της σύγχρονης μαύρης μουσικής (αν δεν υπήρχε αυτός, ξεχάστε rap και hip-hop) κρατά την ποίηση και τη γδαρμένη από το χρόνο φωνή, και βάζει στην άκρη κάθε ρετρό συνταγή. Μινιμαλισμός και σκοτάδι που φτάνει μέχρι το κόκκαλο.

11. Socos / Πουλικάκος "Η ύδρα των πουλιών"

Θα με τρελάνετε; Ο Πουλικάκος απαγγέλει, λέει, ποίηση του Εγγονόπουλου; Εμένα η "μελοποιημένη ποίηση" μου προκαλεί αναγούλα - τους ξεκώλιασαν τους ποιητές εκεί στη μεταπολίτευση όταν όλοι ξαφνικά ανακάλυπταν τα αντικαθεστωτικά τους πιστεύω και δήλωναν... "αριστεροί". Τι σχέση έχει ο Πουλίκας μ'αυτούς;

(ακούω το δίσκο)

Έκπληξη διπλή. Πρώτον: καμία κλαψομουνίαση (ίδιον της μελοποιημένης ποίησης), καμία ρετρό νοσταλγία, μουσική που δεν χρησιμοποιεί τον Εγγονόπουλο σαν δεκανίκι αλλά πιάνεται από το βαθύτερο του νόημα και το διακτινίζει στο υπερπέραν, μουσική που διαρκώς προκαλεί τον ακροατή, μουσική που δεν αρκείται σε καμιά συνταγή. Δεύτερον: η φωνή του Πουλικάκου, χώμα και νερό. Ο καλύτερος ελληνικής δίσκος της χρονιάς είναι εδώ. Ακούστε αυτό.

Anathema - "Kingdom" (album: "Pentecost III", Peaceville, 1993)

There is

a whole mountain

And a river runs through it

If you split my mountain wide

You would find many rivers

Among flocks

of non-white doves

And non-temptable

mortals

The kingdom is much more real

And the beauty is endless

Only when tightened beyond recall

Is your necklace

a blessing

Leave your pearls in the

sea

You undeserved bitch

You are not worthy of such a treasure

My hand on your heart,

I know there is a beating

In this oh so bleak landscape

There are many mountains

... but not so much water.

My kingdom

My kingdom

My kingdom

My kingdom

My kingdom

My kingdom

(Anathema, από ένα e.p. που κανείς μα κανείς δεν έπιασε στην εποχή του.

Είναι ότι καλύτερο ηχογράφησαν ποτέ, και πιάνει τη μελαγχολία του post-rock

πολλά χρόνια πριν τη γέννεση του (ίσως ούτε οι ίδιοι οι Anathema να μη το αντιλήφθηκαν αυτό), απίστευτα ευαίσθητο και κοφτερό ταυτόχρονα. Κάθε κομμάτι εδω μέσα,

ένα κι ένα για αποθεραπεία. Κι αυτοί οι στίχοι...)