20 - Pinkshinyultrablast "Everything Else Matters" (Club AC30)

Από την απαστράπτουσα και βουτηγμένη σε ωκεανούς reverb κιθαριστική και fuzzαρισμένη pop (ναι, ξέρω πως το λένε και shoegaze) των Ρώσσων Pinkshinyultrablast δεν προκύπτει κανένα ερωτηματικό, μόνο ένας θορυβώδης λυρισμός που θυμίζει τις κορυφαίες στιγμές των Joy Formidable και των Lush (που μοιάζει να είναι η μεγαλύτερη επιρροή τους) και σαρώνει τα πάντα με θετική ορμή. Το εξωπραγματικό της υπόθεσης είναι πως μιλάμε για ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε το 2013. Με άλλα λόγια, οι συνθέσεις πιθανότατα είναι ακόμη παλαιότερες. Ούτε που μπορώ να φανταστώ τι θα μας σερβίρουν την επόμενη φορά - βλέπετε, εκτός απ' όσα προανέφερα, υπάρχει και μια γενναία δόση θράσους στο "Everything else matters" (Sonic Youth anyone?), μια αλητεία δηλαδή που θα μπορούσε να οδηγήσει το συγκεκριμένο σχήμα και σε μονοπάτια ακόμη πιο ανεξερεύνητα. Δισκάρα nevertheless. Και η πρώτη μπάντα που ανέβασα στο youtube, για να φάω report την αμέσως επόμενη μέρα. Τι να πω ρε παιδιά, δυο χρόνια κάνατε να το βγάλετε, αλλά τα αντανακλαστικά σας δουλεύουν μια χαρά στο ίντερνετς.

28 - Drenge «Undertow» (Infectious Records)

Γκαζωμένο, με το gain στα κόκκινα, και ένα – αμιγώς βρετανικό – punk attitude που ταυτοχρόνως μοιάζει να επιλέγει ξεδιάντροπα κάθε «εργαλείο» του σύγχρονου ροκ, από τις μανιασμένες κιθάρες των Husker Du («We can do what we want» - το λες και βρωμιάρικο rockabilly), την ψυχεδέλεια και τα ατέλειωτα βάθια του shoegaze («Running wild») και, ενίοτε, την συστολή του Morissey (το «Side by side» - φλερτάρει λίγο και με R.E.M.). Γενικά αυτό είναι και ένα μικρό πρόβλημα: η μπάντα μοιάζει να υποφέρει λίγο από έλλειψη ταυτότητας, και δεν είναι όλα τα κομμάτια τόσο καλά ούτως ώστε να δικαιολογούν όλη αυτή την πολυσυλλεκτικότητα. Οι Drenge όμως δείχνουν εξαιρετικά φιλόδοξοι τραγουδοποιοί – και βρίσκονται μόλις στον δεύτερο δίσκο τους. Περιμένω ένα αριστούργημα από δαύτους στο μέλλον.

30 - Sleep Party People "Floating" (Riot Factory)

Δανοί, σε νορβηγικό label, στο τρίτο τους άλμπουμ, όπου γεφυρώνουν το, ούτως ή άλλως μικρό χάσμα ανάμεσα στο post-punk και το shoegaze, πνίγοντας τις pop μελωδίες τους σε αναλογικό reverb, την ίδια ώρα που κλείνουν το μάτι στους Cocteau Twins. Οι τελευταίοι είναι ένα σημείο αναφοράς που διαπερνά ολόκληρο το άλμπουμ, αλλά oι Sleep Party People φλερτάρουν εξίσου και με την pop ψυχεδέλεια των 60s σε έναν δίσκο που ακούγεται δυστοπικός και ονειρικός ταυτόχρονα. Δεν έχουν αγγίξει ακόμη το maximum των δυνατοτήτων τους, αλλά αυτός εδώ ο δίσκος τους τοποθετεί στην πρώτη γραμμή.

23. Drowner "You're Beautiful, I Forgive You" (Saint Marie Records)

Να μωρέ, αυτό το πράγμα που σου κάθεται στο λαιμό και λες, πως μπορώ να το ανέχομαι αυτό, πόσο ξένο είναι με μένα και εκεί που ετοιμάζεσαι να εκφράσεις αυτές τις σκέψεις με μια οργισμένη κίνηση, μια δυνατή φωνή, τη βλέπεις και έχεις ξεχάσει τι ήθελες να πεις - κι εκείνη δε θα μάθει ποτέ πως τη συγχώρεσες και γιατί (ούτε και θα σε συγχωρέσει). Αυτή τη γαμοκατάσταση εξέφρασαν, με λυρική - και τσουχτερή - ακρίβεια οι Drowner που μπορεί να μην είναι τίποτα μεγάλοι παίχτες, αλλά when they plug it in, they really plug it IN. Α, παίζουν shoegaze, όμορφα νοτισμένο με reverb και ξερά, σχεδόν punk (πιθανότατα λόγω... κουλαμάρας) τύμπανα, για όσους τους ενδιαφέρουν αυτές οι λεπτομέρειες. 

DIIV - "Doused" (album: "Oshin" - Captured Tracks, 2012)

Never had you run so far 

but you really gotta get away 

you know it in the nighttime 

running to it. 

Caught a rising star 

but then you let it drop into the ocean 

now the water's running through it. 

Now you've gone so far 

you really had to get away 

you knew it in your lifetime 

running to it. 

Acting like you've come so far 

the bed you made yourself and this house and me 

are all falling apart. 

Never thought you'd go so far 

but you're really gone and it's been so long 

I never really think about it. 

You made a beating heart 

Whatever, now that amber light has faded 

and it's yours to commit to it. 

Act like it stops and starts 

a gesture here and there 

for me is one thing 

but I felt it every time you blew it 

Now you've gone too far 

your urge to runaway is back 

and we all know. 

(Από τα καλύτερα αλμπουμ που άκουσα το 2012
Καλή χρονιά, έστω και καθυστερημένα)

Ride - "Nowhere" (album: "Nowhere" - Creation Records, 1990)

I should have known better, 

Than to expect it all. 

You want everything, 

And you end up grabbing at air. 

I had so much to give, 

So much hope, 

we held each other high. 

But the heroes are gone, 

And all that's left is you and me. 

I learned the hard way, 

That life should be easy, 

But I want you to know it was hard to show, 

The things that I know now. 

And all that's left is you and me, 

And here we are,

Nowhere.

15. Lantlôs "Neon"

Κάποια στιγμή θα γινόταν. Το post rock και το black metal θα έκαναν χωριό. Η ιστορία ξεκίνησε ουσιαστικά με τους Alcest, πρόπερσι. Αυτοί εδώ όμως το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Οι ταχύτητες δεν φοβούνται να πιάσουν τρελά bpm, τα γρυλίσματα δίνουν βροντερό παρών, αλλά οι κλίμακες επιμένουν να είναι φωτεινές. Απαιτητικό άκουσμα.