Δεν ξέρω αν βλέπω φαντάσματα (ή αν τα ακούω), αλλά η φωνή του David Eugene Edwards θυμίζει περισσότερο Bowie από ποτέ σ' αυτό το άλμπουμ, που μοιάζει να είναι από τα πιο "βρώμικα" και εξωστρεφή της μέχρι τώρα δισκογραφίας του. Το country άρωμα δε χάνεται, αλλά οι τόνοι εδώ είναι πολυποίκιλοι όσο ποτέ: Μουσικά ο δίσκος κινείται ανάμεσα στον Bowie, αλλά και τους Stooges, ανάμεσα στους Birthday Party και τους Southern Death Cult, και ενδιαμέσως ο Eugene συνθέτει μικρές τετράλεπτες εκρήξεις που προσκαλούν τον ακροατή σε μια σειρά μαγευτικών αφηγήσεων. Στο Crystal Palace, που έρχεται "καβάλα" σε ινδιάνικο τέμπο τραγουδά, σε ένα διαρκώς επεκτεινόμενο ρεφρέν: "Crystal palace, big Texas, runnin high horse fever / it is so colorful o Colorando, Colorando Hinhanni / come up here, come up here to see / The eye of Laben overlooking all he sees / come away with me". Ένα ταξίδι που παρακολουθείς μέχρι τέλους - μετά απλώς ξαναβάζεις τον δίσκο από την αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου