21 - Brian Ferry "Avonmore" (BMG Rights Management)

Από την πρώτη νότα ξέρεις που βρίσκεσαι και που πατάς: Ο Brian Ferry προφανώς δεν έχει τίποτα να αποδείξει, ούτε νέα μονοπάτια να διανύσει. Κι όμως, η σπουδαία δουλειά στην παραγωγή δίνει την ευκαιρία στον φιλόδοξο ακροατή να αποδομήσει ένα - ένα τα δέκα τραγούδια (ανάμεσα τους και μια εκπληκτική διασκευή στο Johnny and Mary του Robert Palmer που κλείνει ιδανικά το άλμπουμ) και να θαυμάσει την εμπνευσμένη λεπτότητα της ενορχήστρωσης του, ενώ τα ονόματα των συμμετεχόντων εδώ θα συμπλήρωναν οποιαδήποτε λίστα κορυφής (ένα από τα καλύτερα tracks εδώ, το Midnight Train συνυπογράφεται από τον Johnny Marr που χαρίζει και κάποιες χαρακτηριστικές κιθαριές). Πέραν όλων αυτών φυσικά, το επιμύθιο είναι ένα: ο Ferry δεν έχει χάσει ούτε στο ελάχιστο τη σαγήνη του, από τις εποχές των Roxy Music, μέχρι σήμερα.

Bryan Ferry "The Only Face" (Live in Paris)

Havana moon
You got me in the strangest mood
Just me myself no-one else
Could ever be so blue

No backstreet woman
No grand hotel
The only face - out of place
An empty shell

Havana moon
Nobody knows me like you do
Nowhere to turn I never learn
I can't break through

No backstreet woman
No grand hotel
The only face - out of place
An empty shell

You make me nervous
Your telephone
You drive me crazy
I want to be alone

I want to be alone
Me myself no-one else
I want to be alone


(Είχα να ανεβάσω post από τα γενέθλια μου, βλέπω.

Εξαιρετικά ειρωνικό.

Από το dvd "Live in Paris",
μακράν η καλύτερη εκτέλεση
αυτού του κομματιού.)

7. Bryan Ferry “Olympia”

Ο  Bryan Ferry αρχικά σκεφτόταν να κυκλοφορήσει το Olympia κάτω από την επωνυμία των Roxy Music (και οι παρουσίες των Andy Mackay, Phil Manzanera και Brian Eno άνετα θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν κάτι τέτοιο) αλλά αυτό που τελικά προέκυψε είναι ένα υπέροχο Ferry album. Δίχως νεωτερισμούς και "ανανεωτικές" προσπάθειες, όχι επειδή αυτοί που τους επιχειρούν είναι απατεώνες, αλλά επειδή, ότι ήταν να ανακαλύψει ο Ferry στον... Ferry, έχει αποτυπωθεί προ καιρού σε αυλάκια ψυχών και βινυλίου. Το μόνο που απομένει, πέραν της αισθαντικής καλλιγραφίας, είναι η ειλικρίνεια. Αυτή η ρημάδα ειλικρίνεια.

Bryan Ferry - "The Only face" (dvd:"Bryan Ferry In Concert - Live In Paris", EMI, 2000)

Havana moon

You got me in the strangest mood

Just me myself no-one else

Could ever be so blue

No backstreet woman

No grand hotel

The only face - out of place

An empty shell

I want to be alone

I want to be alone

Me myself no-one else

I want to be alone

Havana moon

Nobody knows me like you do

Nowhere to turn I never learn

I can't break through

No backstreet woman

No grand hotel

The only face - out of place

An empty shell

I want to be alone

I want to be alone

Me myself no-one else

I want to be alone

You make me nervous

Your telephone

You drive me crazy

I want to be alone

I want to be alone

I want to be alone

Me myself no-one else

I want to be alone

(Η αυθεντική εκτέλεση βρίσκεται στο "Mamouna" του 1994. Για μένα, η αυθεντική εκτέλεση είναι αυτή εδώ. Έτσι πρωτοάκουσα το κομμάτι, στο σπίτι ενός παλιόφιλου που έχουμε χαθεί, όπως συνήθιζε να λέει ο Τζον για τον Πολ. Παράξενη νύχτα σήμερα.)