Περισσότερο "οργανωμένο" από τις προηγούμενες δουλειές τους (πιο προσεκτικά ηχογραφημένο, για να το πούμε κι αλλιώς) αλλά σταθερά καυλωμένο, το γκαραζιάρικο και ρετρό ψυχεδελικό ντελίριο των Thee Oh Sees αγγίζει εδώ, περισσότερο από ποτέ, μια pop ευαισθησία που χαρίζει στο "Mutilator defeated at last" (τίτλος που μοιάζει περισσότερο δηθενοχιψτεριά παρά wtf, όπως πιθανότατα θα ήθελαν) μερικά άγρια, επίμονα hooks που παραμένουν σταθερά καθ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Και η αλήθεια είναι πως άκουσα πολλά ωραία τέτοια τραγούδια φέτος - όχι όμως και καλά άλμπουμ. Δε ξέρω αν η όλη φάση με τα mp3 κατέληξε στο να δικαιολογούμε την ύπαρξη ενός δίσκου για ένα ή δυο καλά κομμάτια, οι Thee Oh Sees όμως έκατσαν και μαστόρεψαν ένα άλμπουμ. Τα δε σημάδια βινυλίου στις άκρες του εξωφύλλου, το φετιχιστικό κερασάκι στην τούρτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου