Η τύπισσα ξέρει να βαφτίζει δίσκους, της το δίνω: Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει με σαφήνεια τι ακριβώς με περίμενε όταν έκατσα να το ακούσω πρώτη φορά. Το εναρκτήριο μπάσο που σκάει στο "Carrion Flowers" ακούγεται σα προϊστορικό θηρίο που ψυχορραγεί (να το πω αλλιώς: IT'S FUCKING SCARY) και μόνο μετά τα δυο πρώτα λεπτά του συνειδητοποιείς πως πίσω απ' αυτή την πανοπλία (η παρομοίωση δεν είναι τυχαία - ο δίσκος είναι βαρύς και αιχμηρός) υπάρχει ένας σκελετός που έρχεται κατευθείαν από το folk rock. Αυτό δίνει στο δίσκο μια παράξενη, παραμυθένια αίσθηση - τον κάνει δηλαδή ακόμα περισσότερο τρομακτικό, ειδικά όταν βαράει κάτι σκαλώματα τύπου Sunn O))). Και σπάνια σε προκαλούν πια τέτοιες μουσικές. Άξια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου