Επιστρέφοντας στους ήχους του Randy Newman και - γιατί όχι; - στις πρώτες δουλειές του Elton John, ο Jim O' Rourke συνέθεσε και ηχογράφησε ένα άλμπουμ "απλών τραγουδιών" και μεγάλων μουσικών απολαύσεων. Μου πήρε ακριβώς οκτώ μέρες να ακούσω ολόκληρο τον δίσκο: άκουγα ένα τραγούδι, και μετά το έπαιζα στο repeat όλη μέρα. Γιατί; Μα, το σκάλωμα! Τα λόγια, οι συνθέσεις, και φυσικά, αυτές οι ενορχηστρώσεις, έτσι όπως αναδεικνύονται απ' αυτή την υπέροχη, ζεστή ηχογράφηση. Ούτε νότα δε θες να πειράξεις, ούτε ένα όργανο δε μοιάζει περιττό, κι ας ξεπερνούν πολύ συχνά το πεντάλεπτο τα τραγούδια εδώ. Όλα τους διαμάντια μιας άλλης μπάρας, νοτισμένης από ουίσκι και στάχτη - σ' ένα μαγαζί με ξύλινη επένδυση όπου ο χρόνος έχει σταματήσει, όχι από διάθεση νοσταλγική αλλά επειδή δεν έχει που αλλού να πάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου