Avevo una passione per la musica
di ruggine
nerastra tinta a caldo di caligine
metropoli
le tentazioni andavano e venivano
cosa farò di me?
guidavo nella notte ferma immobile
friabile
venivo da una valle dove annuvola
nell'umido
sentivo sulle spalle un bel solletico
tu cosa vuoi da me?
lasciando alla mia infanzia
ogni ingenuità sensibile
l'amore è uno stregone un fuoco
isterico magnifico
carezza di una mano che semplifica
cosa sarà di me?
l'abbraccio adulto in un silenzio
scenico visibile
l'incendio è la stagione
delle tenebre bellissime
avevi fatto in aria un incantesimo
tu cosa sei per me.
(Προτού ο Paolo Conte, αυτός ο υπέροχος Ιταλός τροβαδούρος, εγκαταλείψει τη νομική, είχε ήδη συνθέσει πολλά τραγούδια που ήταν περισσότερο γνωστά για τους ερμηνευτές τους παρά για τον συνθέτη τους. Μέχρι που, εκεί στα μέσα του 70, ο Conte αποφασίζει να δισκογραφήσει. Το ιδιαίτερο μείγμα jazz, canzzone, παραδοσιακών ήχων και λεπτεπίλεπτης - και χιουμοριστικά κοσμοπολίτικης - στιχουργικής του τον καθιστούν έναν από τους πιο ιδιαίτερους Ιταλούς. Πήγα και τον είδα στο Ηρώδειο προ διετίας παρέα με τον πατέρα μου. Νομίζω πως αυτή ήταν η μοναδική φορά που με είδε να βουρκώνω.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου