Since my baby left me
I found a new place to dwell
down at the end of Lonely Street
Heartbreak Hotel
Oh
feeling so lonely baby
feeling so lonely baby
feeling so lonely baby, I could die
Now, the bell hop's tears keep flowin'
And the desk clerk's dressed in black
Well, they been so long on Lonely Street
They'll never ever look back
'Cause they're
feeling so lonely baby
feeling so lonely baby
feeling so lonely baby, they could die
So, if your baby leaves you
And you have a tale to tell
Well, just take a walk down Lonely Street
Straight to Heartbreak Hotel
Where you could be so lonely
And I can be so lonely
And we can be so lonely
we could die.
(Αυτή είναι η αγαπημένη μου διασκευή όλων των εποχών, πέραν πάσης αμφιβολίας και τα ρέστα μου. John Cale, 1975, fist-fucking με σιδερογροθιά σ'ένα Elvis classic. Κανείς εκεί έξω δεν θα μπορούσε να φανταστεί πόση απόγνωση και αφόρητη σκατίλα κρύβονταν μέσα σ'αυτούς τους στίχους. Το κομμάτι είναι black metal και δεν το ξέρει. Και η ερμηνεία του Cale, εντελώς "πειραγμένη". Βασικά θα μπορούσα να γραφω μαλακίες πολύ ώρα. Ακούστε το, σοβαρά.)
γαμησε! με εκανες να παραγγειλω το CD.
ΑπάντησηΔιαγραφή