Ok, είναι ο πιο κριτικά αναγνωρισμένος black metal δίσκος στην ιστορία του ιδιώματος. Αναγνωρισμένος όχι από metalοέντυπα και sites αλλά από εκδόσεις που απευθύνονται σε Μουσικόφιλους (με Μ κεφαλαίο). Δεν έχει υπάρχει ένα άρθρο που να μην υπογραμμίζει το προφανές: "Ναι, είναι Heavy του κερατά, αλλά Διάολε, η μουσική εδώ είναι τόσο όμορφη που δε μπορείς να μην το παραδεχτείς". Τι κανουν οι αμερικάνοι; Πιάνουν αυτή την ιδιαίτερη συχνότητα του black metal που μπορούσε να πιάσει μια ματζόρε συγχορδία και να της τινάξει τα πέταλα, να την "τρέξει" με ταχύτητα φωτός και να σου προκαλέσει οργασμική παράκρουση, και, μέσα σ' αυτήν, ανακαλύπτουν δυναμικές που δε πίστευες πως υπήρχαν (μέσα στον ήχο τους, ακούς όχι μόνο τους Isvind, αλλά και τους Ride ή ακόμα και τους Smiths). Έρχονται βέβαια μετά από μια σειρά πειραματισμών συγκροτημάτων όπως οι Kralice, Liturgy και Alcest, αλλά μόνο οι Deafheaven (με το ροζ εξώφυλλο, που απλά αναπαριστά αυτό που βλέπεις όταν κοιτάζεις τον ήλιο με κλειστά μάτια) το πήγαν εκεί. Δεν έχω ιδέα πως θα το ξεπεράσουν. Αλλά και να μην το κάνουν, έχουν κερδίσει μια θέση στην ιστορία. Σοβαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου