(Λόγια δεν έχει, έχει οργή, απόγνωση, φρικαρισμένη μελαγχολία και σπυροειδή εξέλιξη, έτσι για να σου γαμεί ψυχή και σώμα σε κάθε μελωδική χειροφρενιά. Είναι σπουδαία μπάντα οι M83 - που συνδιάζουν pop ευαισθησία με ενήλικη και αρκούντως ώριμη νοσταλγία - αλλά καλύτερο κομμάτι απ'αυτό δεν έχουν γράψει. Κάπως έτσι νιώθω κάθε φορά που ξεθωριάζει η μέθη και πρέπει να γυρίσω σπίτι ενώ έξω ξημερώνει και μέσα βαράει ότι απροσδιόριστο μου λείπει.
Χαιρετισμούς απο Σαλονίκη παιδιά. Sorry που χάθηκα, καταλαβαίνετε...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου