Ορίστε και ένα άλμπουμ που σπάει τ'@@ των μουσικοκριτικών: δεν κατηγοριοποιείται. Δεν μπορεί να καταταχθεί δηλαδή σε κάποιο είδος ούτε και είναι εύκολο να... εφεύρεις ένα, μόνο και μόνο για να χωρέσουν εκεί οι Her Name Is Calla. Οι οποίοι στρώνουν εδώ ένα ηχοδρόμιο άκρατα δραματικό μεν, αλλά και χαμηλόφωνο όταν χρειαστεί, πότε παραπέμποντας στους GodspeedYouBlackEmperor, πότε με αναφορές στον Dylan, πότε αγγίζοντας τους Beirut, αλλά χωρίς ποτέ να ξεφεύγουν από τα αυστηρώς οριοθετημένα πλαίσια των Παθών τους. Επικής διάρκειας, όπως σωστά διάβασα κάπου, απαιτεί χρόνο και μελέτη. Και αλκοόλ. Και μοναξιές. Ή την ανάμνηση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου