Μια φωνή, κι ένα πιάνο - o κύριος όγκος του "Ruins". Α, και διάφοροι ήχοι που παρεισφρέουν ανάμεσα στα κενά (στο φινάλε του "Labyrinth" ακούγεται το bleep ενός φούρνου μικροκυμάτων - σε άλλες ηχογραφήσεις προφανώς και το τελικό αποτέλεσμα θα είχε καθαριστεί). Δεν είσαι πλέον ακροατής, αλλά ένας σιωπηλός μάρτυρας. Η Liz Harris επιτρέπει μονάχα δυο ambient παρακάμψεις, ακριβώς στην αρχή, και στο τέλος του άλμπουμ.
Ενδιαμέσως τραγουδά: “Every time I see you, I have to pretend I don't". Σφάξιμο με βαμβάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου