Είναι ταιριαστό γι αυτό εδώ το κείμενο να ξεκινήσει με μια εξομολόγηση: Απεχθάνομαι τους καλλιτέχνες εκείνους που είναι τόσο βέβαιοι για τη μεγαλοφυΐα τους, αυτούς δηλαδή που έχουν ως αφετηρία το προσωπικό τους μεγαλείο. Ο Mark Kozelek είναι ένας τέτοιος τύπος, ένας αλαζόνας που γίνεται άμεσα αντιπαθής από συνέντευξη σε συνέντευξη – αν και την ίδια στιγμή διαισθάνεσαι πως υπάρχει μια πολύ έντονη εσωτερική διαμάχη πίσω από τις εγωπαθείς εκρήξεις του. Βεβαίως, είναι επίσης και ένας υπέροχος, σπάνιας ευαισθησίας τραγουδοποιός, η συνθετική ευφυΐα του οποίου συναγωνίζεται την γενναιότητα του: Όταν, στο «I can’t live without my mother’s love» ακούγεται να τραγουδά τους στίχους «My mother is 75 / One day she won't be here to hear me cry» δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για το αν πρέπει να αισθανθείς άβολα ή να λυγίσεις δακρύζοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου