Thy every look
and every grace
so charm whenever
I view thee,
'til death overtake me
in the chase
still will my hopes
pursue thee
Then when my
tedious hours have past,
be this my last
blessing given
low at thy feet
to breathe my last
and die
in sight
of heaven.
(Με θυμάμαι να το ακούω κλεισμένος στο δωμάτιο μου με ένα φίλο εκείνης της ακραιφνώς μεταλλικής εποχής, πίνοντας ζεστό τζιν από το μπουκάλι. 18 ετών άντρες, νομίζω εκείνος ήταν λίγο μικρότερος, είχε χωρίσει και με τη κοπέλα του, είχε τα χάλια του. Την επομένη έμαθα πως φεύγοντας από το σπίτι μου πέρασε από το Πασαλιμάνι και ξέρασε στο σιντριβάνι.
Αστεία ιστορία, αλλά τώρα που ακούω το κομμάτι δε γελάω καθόλου...)
Αχ αυτό το βιολί. Αναντικατάστατη απουσία τόσα χρόνια...
ΑπάντησηΔιαγραφή