Johnny Hallyday - "Jamais seul" (single - Warner, 2011)

J’ai toujours fuit l’ennui et pas la solitude
C’est pas toi qui m’ennuies mais les habitudes
J’ai toujours fuis la nuit, celle de ma solitude
C’est pas toi qui me nuit mais tes attitudes

Seul au milieu de tous
Jamais, non jamais seul
Non jamais, non jamais seul

J’ai toujours pris l’envol mais pas les altitudes
Là-haut sur le col de ma solitude
Cette peau qui me colle, mon âme qui se dénude
Ce dernier verre d’alcool, c’est ma solitude

Seul au milieu de tous
Jamais, non jamais seul
Non jamais, non jamais seul

Seul au milieu de tous
Jamais, non jamais seul
Non jamais, non jamais seul

(Για τους φίλους του γραμμένο. Από το νέο δίσκο που κυκλοφορεί μέσα στο Μάρτιο. Επίσης, από τα πιο όμορφα τραγούδια που ερμήνευσε ποτέ. Γειά σου και πάλι Τζόνι. Με τρόμαξες πέρσι, πολύ. )

Laurie Anderson - "Born never asked" (album: "Big science" - Vertigo, 1982)

It was a large room.
Full of people.
All kinds.
And they had all arrived at the same buidling at more or less the same time.
And they were all free.
And they were all asking themselves the same question:
What is behind that curtain?
You were born.
And so you're free.
So happy birthday.

(Από το φοβερό Big Science. Το O Superman είναι το χιτάκι εδώ,
αλλά κι αυτό είναι υπέροχη κινούμενη άμμος.
Ένα καινούργιο παιχνιδάκι: Ν'ακούω τα τραγούδια που σε φαντάζομαι ν'ακούς.)

Vera Lynn - "Yours" (1941)

Yours ‘til the stars lose their glory
Yours ‘til the birds fail to sing
Yours to the end of life’s story
This pledge to you dear, I bring

Yours in the grey of December
Here or on far distant shores

I’ve never loved anyone the way I love you
How could I, when I was born to be
Just yours

This night has music, the sweetest music
It echoes somewhere within my heart
I hold you near me, oh darling hear me
I have a message I must impart

Yours ‘til the stars lose their glory
Yours ‘til the birds fail to sing
Yours to the end of life’s story
This pledge to you dear, I bring

Yours in the grey of December
Here or on far distant shores

I’ve never loved anyone the way I love you
How could I, when I was born to be
Just yours

Just yours
When I was born to be just yours

Lynyrd Skynyrd - "Was I right or Wrong?" - (album: "First And... Last." - Atlantic, 1978)

Like a restless leaf, in the autumn breeze
Once I was a tumblin’ weed
Like a rollin’ stone, cold and all alone
Living for the day my train would come
Never cared for school or any golden rules
Papa used to always say I was a useless fool
So I left my home to show ’em they was wrong
And headed out on the road singing my song
Then one sunny day, the man, he looked my way
And everything that I dreamed of, it was real
Money, girls and cars, and big long cigars
And I caught the first plane home so papa would see

When I went home to show ’em they was wrong
All that I found was two tombstones
Somebody tell me please was I right or wrong
Oh, such a sad song
First I got lost, then I got found
But the ones that I love are in the ground
Papa I only wish you could see me now
Take a listen papa

Whoo, I learnt how to play my guitar
Gonna be a superstar

Play one for momma now

First I got lost, then I got found
The ones I love are in the ground
Won’t you tell me please was I right or wrong

If there’s any way you can hear what I say
Papa, I never meant to do you wrong
All the money, girls and cars and all the world’s long cigars
Papa, I just want you to know they couldn’t take your place

When I went home to show ’em they was wrong
All that I found was two tombstones
Somebody tell me please was I right or wrong
Oh, such a sad song
First I got lost, then I got found
But the ones that I love are in the ground
Somebody tell me please was I right or wrong

Portishead - "Machine gun" (album: "Third" - Parlophone, 2008)

I saw a saviour
a saviour come my way
I thought I'd see it
at the cold light of day
but now I realise that I’m
Only for me

if only I could see
You turn myself to me
and recognise the poison in my heart
there is no other place
no one else I face
remedy, we’ll agree, is how I feel

here in my reflecting
What more can I say?
for I am guilty
for the voice that I obey
too scared to sacrifice a choice
chosen for me

if only I could see
You turn myself to me
recognise the poison in my heart
there is no other place
no one else I face
The remedy, to agree, is how I feel

(Μινιμαλιστικές electro μαχαιριές σε ωκεανούς ανθρώπινου σπαραγμού. Με δάνειο από το theme του Terminator στο φινάλε. Ότι καλύτερο έγραψαν ποτέ. Και τι performance.)

Devics - "Connected by a string" (album: "the stars at Saint Andrea" - Bella Union, 2003)

Two sisters apart
Connected by a string
Never mind the bombs in Tel Aviv
Never mind me chasing empty dreams

I will not go back there
And she will never leave
And so the only thing
is our little string

The same stars above us
But miles in between
And so the only thing
Is our little string

Two sisters apart
Connected by a dream
I see her in my dreams
She's always in my dreams

She was once a tiny thing
Always running right to me
And I would run to her
Connected by a string

The same stars above us
But miles in between
And so the only thing
Is our little string

(click ΕΔΩ)

Gary Moore R.I.P.

Αυτή η δήθεν heaven all-star-band έχει γίνει γαμημένα αχόρταγη.
Τσεκάρετε αυτή την υπέροχη εκτέλεση ενός Lizzy Classic.

Ennio Morricone - "Chi Mai"

Ennio Morricone weekend

"Le Professionnel"
ελ.τ.: "Ο επαγγελματίας"
έτος: 1981
σκηνοθεσία: Georges Lautner
trailer:


Περιπέτεια: Είναι πάντοτε μοναχική η πορεία της ακεραιότητας Ο Μπελμοντό, ως μυστικός πράκτορας, μπλεγμένος στα γρανάζια ενός διπλωματικού "σχεδίου", την διαγράφει μέχρι το - πικρό - τέλος, σε ένα φιλμ που, σαν τον ήρωα του, λόγω γραφής, δείχνει σήμερα "ξεπερασμένο". Όχι φυσικά με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Αλλά όπως το εννοούν οι ημιμαθείς. Και οι αναίσθητοι. Θυμήθηκα τώρα μια ελληνίδα συγγραφέα που μιλούσε για τον "ξεπεσμό" του Μπελμοντό και αναφερόταν στις συνεργασίες του με τον Λοτνέρ και τον Ντε Μπροκά. Διάολε, πόσο αστείο.

Το θέμα, μυθικό. Το έχετε ακούσει χιλιάδες φορές. Τώρα, που το ακούτε άλλη μιά, δεν έχει παλιώσει και τόσο, ε;

Ennio Morricone - "Humanity"

Ennio Morricone weekend

"The Thing"
ελ.τ.: "Η απειλή"
έτος: 1982
σκηνοθεσία: John Carpenter
trailer:


Τρόμου: Ο κορυφαίος Κάρπεντερ, με διαφορά. "Ρημέικ" της ταινίας των 50s, αν και ουσιαστικά επιστρέφει στο αυθεντική διήγημα "Who Goes there" και, με τη βοήθεια των f/x του Ρομπ Μποτίν, εκμεταλλεύεται στο έπακρο το shapeshifter κομμάτι του στόρι σε ένα φιλμ κλειστοφοβικό και πολύ αρρωστημένο!

Για κάποιο λόγο, ο Κάρπεντερ αγκαζάρει τον Μορικόνε. Και ο Μορικόνε γράφει... σαν Κάρπεντερ. Στα καλύτερα του. Minimal αντιστικτικό electro ανυπόφορα απειλητικό. Αμέ.

Ennio Morricone - "I pugni in tasca"

Ennio Morricone weekend

"I pugni in tasca"
ελ.τ.: "Γροθιές στην τσέπη"
έτος: 1965
σκηνοθεσία/σενάριο: Marco Bellochio
σκηνή:


Σατιρικό δράμα: Η μητέρα τυφλή, η αδελφή ψυχάκι & ερωτευμένη με τον μεγάλο αδελφό, ο μόνος που έχει μια κανονική δουλειά και μια αρραβωνιάρα, ο "μεσαίος" αδελφός, διανοητικά καθυστερημένος, ο μικρός αδελφός επιληπτικός και αντικοινωνικός. Και είναι ο τελευταίος (ενσαρκωμένος από τον υπέροχο Lou Castel) που αποφασίζει να σώσει τον μεγάλο του αδελφό από τη φτώχεια και τη μιζέρια της οικογένειας του, σκοτώνοντας όλους τους υπόλοιπους, έναν προς έναν, ξεκινώντας από τη μάνα. Από τα καλύτερα σκηνοθετικά ντεμπούτα όλων των εποχών. Κυριολεκτώ. Τσεκάρετε τη σκηνή.

Το θεματάκι του Ennio, αρρωστιάρικο. Σου καρφώνεται για τα καλά όμως.

Ennio Morricone - "Peur sur la ville"

Ennio Morricone weekend

"Peur sur la ville"
ελ.τ.: "Τρόμος πάνω απ' την πόλη"
έτος: 1975
σκηνοθεσία/σενάριο: Henri Verneuil
trailer:


Αστυνομικό θρίλερ: Ο Μπελμοντό καταδιώκει σειριακό δολοφόνο με το ψευδώνυμο "Μίνως". Σεναριακά δε λέει και πολλά, αλλά όλη η ιστορία είναι τα stunts που τα εκτελεί όλα ο ίδιος ο πρωταγωνιστής που βεβαίως υπήρξε φημισμένο andrenalin-junkie. Ποιός τους γαμεί τους κασκαντέρ anyway.

Αυτό είναι από εκείνα τα θέματα στα οποία διαπρέπει ο Ennio. Τα ελαφρώς παράφωνα, τα ελαφρώς κουνημένα. Θα ανεβάσω αρκετά τέτοια. Tune in.

Warpaint - "Set your arms down" (album: "The Fool" - Rough Trade. 2010)

out on the back porch
you say tonightwe bring our pocket
our pocket knives
you want to fight me
you want to fight
forgotten sense of me
saya saya
and in the backyard
into the night
we walk through fire
by candlelight
they want to fight me
they want to fight
forgotten sense of me
saya saya
and through the fire
we see the light
that no one's hiding
to save our lives
you want to love me
you've got to try
forgotten sense of me
saya saya
say you're me now
set your arms down

(Τους ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα, αλλά σήμερα βρήκα λίγο χρόνο να ακούσω προσεκτικά το άλμπουμ. Απο το LA. Με το The Fool "ξεπετάχτηκαν" προς ένα ευρύτερο ακροατήριο - βοήθησαν και κάτι εκθειαστικές κριτικές, κυρίως αυτές του ΝΜΕ - και, λέει, οι οπαδοί τους, τους κατηγορούν για ξεπούλημα. Ναι ρε παιδιά, χέστηκε πάνω της η Lady Gaga από τον ανταγωνισμό. Οκ, πέραν τούτου, δώστε βάση. Αρκετά minimal αλλά με κάτι από την εύθραυστη ευαισθησία των Radiohead - λέω τώρα - και, ασχέτως με τις όποιες αναφορές, είναι μεγάλη κομματάρα.)

Burzum - "Beholding the daughters of the firmament" (album: "Filosofem" - Misanthropy, 1996)

I wonder how winter will be
With a spring that I shall never see
I wonder how night will be
With a day that I shall never see
I wonder how life will be
With a light that I shall never see
I wonder how life will be
With a spring that I shall never see
I wonder how winter will be
With a pain that lasts eternally

In every night there's a different black
In every night I wish that I was back
To the time when I rode
Through the forests of old

In every winter there's a different cold
In every winter I feel so old
So very old as the night
So very old as the dreadful cold

I wonder how life will be
With a death that I shall never see
I wonder why life must be
A life that lasts eternally
I wonder how life will be
With a death that I shall never see
I wonder why life must be
A life that lasts eternally

(Το πρώτο black metal κομμάτι που ανεβάζω εδώ. Κάνει πολύ κρύο αυτές τις μέρες και η διάθεση μου τα βρίσκει σκούρα όταν νυχτώνει. Ηχογραφημένο σε μια 16ωρη άδεια από τη φυλακή, πριν ο Varg το ρίξει στο "ινδοευρωπαϊκό" ambient. Τις τρελαμάρες είχε αρχίσει να τις λέει από τη στιγμή της σύλληψης του, ούτως η άλλως. Σε αυτό το φάσμα πάντως, κανείς δεν έγραψε πιο όμορφη, πιο μελαγχολική, πιο παγωμένα πικρή μουσική. Ετοιμάζει λένε νέο δίσκο ξανά. Σκέφτομαι τους γονείς του Arseth μερικές φορές - από το φόνο του γιου τους ξεπήδησε μια ολόκληρη σκηνή. Chilling. Αλλά όχι τόσο όσο αυτό το κομμάτι.)

Barry Adamson - "The sweetest embrace" - sung by Nick Cave (album: "Oedipus Schmoedipus" - Mute, 1996)

Our time is done my love
We've laid it all to waste
One thousand moonlit kisses
can't sweeten this bitter taste
My desire for you is endless
and I'll love you 'till we fall
I just don't want you no more
and that's the sweetest embrace of all

To think we can find happiness
hidden in a kiss

Ah, to think we can find happiness
that's the greatest mistake there is
There is nothing left to cling to babe
There is nothing left to soil
I just don't want you no more
and that's the sweetest embrace of all

Ooohhh where did it begin
When all we did was lose
There's nothin' left to win

So lay your weapons down
they serve no purpose in your hands
And if you wanna hold me
then go ahead and hold me
I won't upset your plans
If it's revenge you want
then take it babe
Or you can walk right out the door
I just don't want you anymore
And that's the sweetest embrace of all

Ooohhh where did it begin
When all we did was lose
There's nothin' left to win

It's over babe
And it really is a shame
We are losers you and me babe
In a rigged and crooked game
My desire for you is endless
And I love you most of all
I just don't want you no more
and that's the sweetest embrace of all

(Ένας μακρινός φίλος με ξεκώλιασε σήμερα με μια-δυο απλές κουβέντες.
Και οι σκέψεις άρχισαν να πέφτουν διογκωμένες
σαν χιονόμπαλα σε καρτούν, που πρήζεται κατρακυλώντας.
Ο Barry Adamson το έγραψε, ο Nick Cave τραγουδάει.)

Ulver - "Vowels" (album: "A quick fix of melancholy", Jester, 2003)

loveless vessels
we vow
solo love
we see
love solve loss
else we see
love sow woe
selves we woo
we lose
losses we levee
we owe
we sell
loose vows
so we love
less well
so low
so level
wolves evolve

(Ambient με κορύφωση εξ ουρανού από την σημαντικότερη μπάντα των 90s. Το "κλου" στους υπέροχους στίχους είναι ότι τα γράμματα που χρησιμοποιούνται είναι μόνο όσα υπάρχουν στον τίτλο - εξ ου και κάποιες γραμματικές/ορθογραφικές αυθαιρεσίες. Που όμως ενισχύουν το νόημα τους με τρόπο ειρωνικό, σαρκοβόρο - η αριστερή πλευρά μοιάζει να καθρεπτίζετσι στην δεξιά, αλλά not quite... Ακούγεται καλύτερα σε βινύλιο επίσης - don't they all?)

Celtic Frost - "A dying God coming into human flesh" (album: "Monotheist" - Century Media, 2006)

All is cold and frozen.
Frozen the sea,
frozen the sky.
Frozen is death,
but I cannot die.

Cannot die.

As the snow falls.
To cover this all.
And all is cold.
And cold is all.
All is cold and cold is all.

Cold.
Frozen.

Frozen is heaven and frozen is hell.
And I am dying in this living human shell.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying
God.

Frozen my heart.
Frozen my soul.
Frozen my love.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.
I am a dying God, coming into human flesh.

(27 χρόνια πρωτοπόροι; 27 χρόνια ακέραιοι, πραγματικοί Καλλιτέχνες, σε ένα τερέν που πολλαπλασιάζει τους πιστούς του πατώντας στην ρουτινιάρικη επανάληψη; Ζόρικο. Όλα οδηγούν στο μηδέν εδώ. Μόνο που οι Frost δεν πουλάνε μαλακισμένο μηδενισμό για 13χρονους θιασώτες του Saw. Το εννοούν. Με μια σοβαρότητα που παγώνει το αίμα.)